Oorzaken

Omgevingsfactoren worden niet beschouwd als oorzaak van AD(H)D, maar wel dat het de ernst van AD(H)D gedrag doet toenemen. Cathelijne Buschgens van het UMC ST Radboud heeft in 2010 onderzoek gedaan naar de oorzaken van AD(H)D. Tijdens het onderzoek hield ze rekening met biologische factoren, gezinsfactoren en erfelijke factoren. Uit onderzoek bleek dat kinderen met een minder gunstige opvoedstijl een verstoorde kind-ouder relatie hebben en negatieve interactie laten zien tussen kinderen onderling. Maar ook gebeurtenissen voor, tijdens of na een bevalling kunnen invloed hebben, zoals nicotine gebruik of overmatige alcohol gebruik of zuurstof gebrek tijdens de bevalling. Maar ook het geboortegewicht of de korte duur van een zwangerschap kunnen van invloed zijn en de kans op AD(H)D toenemen (Jeninga, 2008). Wat betreft de werking van de hersenen kan er worden gezegd dat  bij kinderen met AD(H)D de voorste delen van de hersenen kleiner zijn en daardoor minder actief. De optimale stimulatie-theorie  geeft aan dat bij een lage hersenactiviteit onvoldoende prikkels worden opgevangen, waardoor kinderen hyperactiviteit vertonen om deze prikkels te optimaliseren. Daarnaast hebben ze onderontwikkelde prefrontale hersenen, die een rol spelen bij hun concentratiestoornis.  De inhibitietheorie van Barkley (1997) toont in een onderzoek een vertraagde rijping van het centraal zenuwstelsel aan, waardoor kinderen niet een eerste reactie op een gebeurtenis kunnen uitstellen, zij kunnen in een uitstelperiode geen weerstand bieden aan afleiding en de respons kunnen zij niet meer stoppen. De behavioristische leertheorie geeft aan dat kinderen met AD(H)D niet uit ervaringen kunnen leren, doordat zij prikkels minder goed kunnen waarnemen kunnen zij ook geen verbanden ervaren tussen gedrag en gevolg. Dit is ook de reden dat kinderen met AD(H)D niet gevoelig zijn voor beloningen of straffen ( Prins, 1999).

Bronnen:

• Barkley, R.A. (1997). Diagnose: ADHD. Lisse Swets & Zeitlinger.

• Jeninga, J. (2008). Professioneel omgaan met gedragsproblemen. Praktijkboek voor het primair onderwijs. (2^e druk, 2^e oplage). Baarn: HBuitgevers.
• Prins, P. (1999), ADHD: een multimodale behandeling. Houten/ Diegem: Bohn Stafleu Van Loghum.